İki küsür yıl önce sevgilimden ayrıldığımda bunalım takıldığım dönemde bir boşluğa saplanıp kalmıştım. Bugün şunu anladım ki; boşluğa saplanıp kalanlardan korkmak gerek. Çünkü o insanların ne yapacağı tahmin edilemez. O dönemin psikolojik durumundan mıdır nedir her şeyi yapabilme yetisinde görürler kendilerini. Uçmak mı? Ne var canım, gerekirse uçarım. Ben ise o dönemde kitap yazmak gibi beyhude bir heves edinmişim, işin ilginci ise giriş cümlesini telefonumda hala saklamam.
"İlişki dediğimiz, iki insanın ortak hafızası. Hafıza sahibini tehlikelerden korumak için iyiliklerden çok kötülükleri birikiriyor..." diyerek tanımlamaya çalışmıştı Ahmet Altan ilişkiyi. Oysaki o bile, tuvaletini henüz tamamlamış bir şahsın eliyle rahatsız edileceğini tahmin etmemiştir eserinin. Her ne kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder